Column van Claire Vaessen in de Culemborgse Courant waarin ze pleit om op te houden met praten over de blocker in de Prijsseweg, maar ons te richten op de echte problemen: woonruimte voor iedereen, zorg, werk en inkomen. Klik op 'Lees meer' voor de volledige column
Het wordt tijd om een punt te zetten achter de al jaren durende prestigestrijd rond de blocker in de Prijsseweg. Daar is al teveel spraakwater, printerinkt, geld en tijd van inwoners, raadsleden, wethouders en ambtenaren aan opgegaan. Politiek uitvechten hoeft niet meer. We kunnen ons allemaal verschuilen achter de brede schouders van de rechter. Die vernietigde in de zomervakantie namelijk het door de raad vastgestelde bestemmingsplan ‘Jan van Riebeeck’. Dat betekent dat Kleurrijk Wonen op de plek waar vroeger de Garantmarkt stond nu geen huizen en appartementen mag bouwen. Doorslaggevend voor de rechter was het al in 2008 genomen raadsbesluit om de blocker weg te halen. Vijftig woningen erbij én de blocker weg, zouden een onaanvaardbare toename van autoverkeer en verkeerslawaai tot gevolg hebben.
Al sinds 2007 zijn er plannen om aan de Jan van Riebeeckstraat te bouwen. In 2011 vertelde de wethouder de raad dat het met de geluidsnorm wel goed zat. En meer verkeersdrukte zou er niet komen, want de straatjes tussen Goilberdingen en Parijsch zouden voor autoverkeer opengaan en daarmee zou het verkeer gespreid worden. Hij wist toen nog niet dat twee jaar later de rechter de vloer aan zou vegen met de ‘Dwarsverbindingen’.
In 2012 stemde ook GroenLinks in met het bestemmingsplan. De dichtheid van de bebouwing beoordeelden we als aanvaardbaar en op vragen over haaks parkeren kregen we bevredigende antwoorden. GroenLinks vond en vindt het belangrijk dat die woningen er komen. Voor de gesloopte 300 huizen in Achter de Poort komen er namelijk slechts 200 terug. De ‘Jan van Riebeeck’ is daarom meer dan welkom.
Het voornemen de blocker weg te halen staat woningbouw nu dus in de weg. Het probleem is teruggebracht tot de simpele keus: auto’s door de wijk óf huizen in de wijk; enkele minuten omrijden voor de automobilist óf een huis voor een woningzoekende; blijven ruziën over wel of geen blocker óf sociale huurappartementen erbij.
Als dit de ‘problemen’ van Culemborg zijn, dan verkeren we in een luxe positie. De realiteit is anders. We hebben nu al onze energie, al onze krachten nodig voor andere zaken. Zorg, werk, wonen en inkomen, ons sociale beleid, met een beperkt budget, dat raakt namelijk écht iedereen.