Hoe serieus neem je gevoelens van burgers die zich onveilig voelen in het verkeer? Regelmatig krijgt GroenLinks brieven of mails van ouders, leerkrachten en verkeerscommissies van scholen en worden we op straat aangesproken over chaotische en “levensgevaarlijke situaties” tijdens de school-spitsuren.
Gevoelens over verkeersveiligheid stroken niet altijd met werkelijke, geregistreerde ongevalcijfers. Naar aanleiding van een motie die GroenLinks over verkeersonveiligheid bij scholen indiende liet de wethouder niet na dit te benadrukken: als de statistieken niet laten zien dat er bij scholen daadwerkelijk ongelukken gebeuren is er “bij geen enkele school sprake van een feitelijk gevaarlijke situatie”. De VVD verwoordde het zo: “Het gaat om het onveiligheidsgevoel en dat is emotie”. En passant leggen deze bestuurders de verantwoordelijkheid voor onveilige situaties bij school en ouders: die komen immers zelf op vier wielen naar school, rijden te hard en hun geparkeerde auto belemmert het uitzicht. Met zo’n houding is het bijzonder dat de net uitgekomen parkeernota hoop geeft. Daarin worden de “gevaarlijke situaties” rond scholen zwart op wit erkend.
Niet geregistreerde aanrijdingen en bijna-ongelukken staan niet in de statistieken. Maar ze worden wel waargenomen door ouders en leerkrachten en wakkeren hun gevoelens van onveiligheid aan. Moeten we wachten op een ‘echt’ ongeluk voordat handhaving door de politie of ingrijpen door de gemeente meer prioriteit krijgt? In een aantal gemeentes in Nederland zijn emoties rond verkeer wél serieus genomen en zijn er projecten ‘Aanpak subjectieve verkeersonveiligheid’ gestart. Met klachten van burgers als uitgangspunt in combinatie met voorlichting, handhaving en verbetering van de omgeving wordt de verkeersonveiligheid op een nieuwe manier aangepakt. De resultaten mogen er zijn: zowel de objectieve veiligheid als de subjectieve veiligheidsbeleving verbeteren aanzienlijk.
Eén op de 20 voetgangers die in botsing komt met een auto die ‘slechts’ 32 km per uur rijdt, overleeft het niet. Fietsers en voetgangers zijn kwetsbaar. Dat weten bange ouders ook. Door ook in Culemborg een aanpak te kiezen waarbij gevoelens van ouders en leerkrachten serieus worden genomen kunnen kinderen op een gezonde en veilige manier naar school: te voet of op de fiets.
Column in de Culemborgse Courant woensdag 28 november 2007