Positieve politiek
Inmiddels mag ik bijna 9 jaar gemeenteraadslid zijn in ons mooie Culemborg. Ik vind het een eer en een voorrecht om voor en met inwoners aan de slag te zijn om de stad groener, fietsvriendelijker en duurzamer te maken. Om de cultuur in Culemborg te waarderen en daarvoor te staan. En om meer betaalbare en passende woningbouw te realiseren zoals straks in het Stationskwartier. Maar nog meer om een stem te geven aan en oog te hebben voor wie in hun leven tegenslag meemaken of niet rond kunnen komen.

In Nederland doen we alsof armoede iets is wat je eigen schuld is en wat je ook zelf moet oplossen, wat gewoon niet waar is en niet altijd kan. Ook kan iedereen ziek worden of in diens omgeving iets meemaken waardoor je leven even stil komt te staan. Daarom hoop en zet ik erop in dat de gemeente er is voor wie hulp nodig hebben, dat we ondanks bezuinigingen blijven investeren in een zorgzame samenleving en aan een stad die toekomstbestendig is.

Dat mijn idealisme en ook mijn gedrevenheid niet altijd op fijne reacties kan rekenen ben ik inmiddels gewend. Toch blijf ik doorgaan. Ik doe mijn best om te luisteren naar de vele en verschillende meningen en ervaringen die er zijn, om te kijken of en op welke manier ik hier wat mee kan doen. Dat vind ik ook horen bij mijn rol als gemeenteraadslid. Als volksvertegenwoordiger ben ik er voor alle inwoners. Weet mij dus te vinden als je ergens tegenaan loopt, of graag in gesprek willen over iets dat dwarszit. 

Wel blijf ik vasthouden aan een politiek van hoop, van optimisme en van verbinding hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. Het levert denk ik veel meer op dan een politiek van angst, van negativisme en van wij-zij denken. Over dit laatste maak ik mij wel grote zorgen. Er lijken steeds hogere muren te worden opgetrokken tussen mensen en groepen. terwijl we juist langere tafels nodig hebben om elkaar te blijven ontmoeten en als het even lukt elkaar te vinden. Dat gun ik ons allemaal.