Claire Vaessen schreef een stuk op haar blog naar aanleiding van het artikel in Culemborg Nieuws over de 'langdradige raadsvergadering' van donderdag 11 juli. Lees het volledige blog bij 'Lees meer'

Meer waterpolo nodig in de raad schreef CulemborgNieuws daags na de raadsvergadering. Vier dagen daarvoor hadden Marinka Mulder (PvdA) en ik al hetzelfde geschreven onder de titel Interactie in plaats van monologen.

Wat oprichter Ad Moerman ons beloofde in zijn praatje op 12-12-2012 gebeurde: “Vaklieden (…) die zich ergeren bij een langdradige raadsvergadering. En die vervolgens onbevangen en onafhankelijk hun bevindingen verwerken tot hapklare eigenzinnig smakende en toch prettig weghappende brokken.”

Hapklaar en prettig weghappend is zijn stuk zeker. Tenminste voor al diegenen die met een zekere ironie dan wel minachting kijken naar al dat gedoe van die politici die prat gaan op hun “zitvlees, spraakwater en uithoudingsvermogen”. Na me een slag in de rondte te hebben gewerkt ter voorbereiding op deze vergadering (en met mij ook andere raadsleden) was dat waterpolo-stuk – ik geef het toe - even slikken.

Het is voor een politicus natuurlijk een waagstuk om journalisten te bekritiseren. Toch vraag ik mij of dit nu de beloofde “luis in de pels” is. Of dit de vervanging is van de “stukjes die als gebraden duif de bek invliegen”.

Enige duiding en analyse van wat er in die lange raadsvergadering echt gebeurde had van mij wel gemogen; dat heeft Culemborg eerder nodig dan een Geen-Stijl-achtige column. 29 voorstellen komen niet zomaar uit de lucht vallen. Er is wel wat aan de hand: tonnen tekort voor 2014; de bezuinigingen voor de jaren erna boterzacht en een provinciaal toezichthouder die dat niet meer accepteert. Dan neem je als raadslid je verantwoordelijkheid en je gaat aan het werk.

De middag voor de raadsvergadering zaten de fractieleden van GroenLinks bij elkaar om alle binnengekomen voorstellen nog eens door te nemen. Die zagen wij niet voor het eerst omdat ze van te voren gul waren gedeeld door en met alle andere fracties. Alleen van de voorstellen van D66 hadden we tot die middag nog niks gezien (en, door omstandigheden, van een SP-voorstel ook niet).

Des te vreemder was het dat de behoefte aan leespauzes het sterkst leefde bij de zevenkoppige VVD-fractie. Vervolgens was het ook nog eens dankzij een plotseling afwezig VVD-raadslid dat de stemming over het ABC-amendement van D66 zo lang duurde. De stemmen staakten; het reglement werd erbij gehaald; er moest overlegd worden. Totdat hij doodgemoedereerd binnenwandelde en met duidelijke tegenzin vóór stemde.

Doordat vijf uur vergaderen toch wel enigszins uitputtend is gaat niet alles vlekkeloos. Elke fractie heeft wel zijn dipje gehad. Maar hoe je het ook wendt of keert, het ging wel over zaken die de stad en zijn inwoners raken. De oppositie heeft hard geprobeerd “om er zoveel mogelijk voor de stad uit te slepen” zoals de PvdA die middag twitterde met de toevoeging “#bezuinigenmoetenwe”.

Er is veel energie gestoken om “in teamverband te spelen” om zoveel mogelijk fracties achter onze voorstellen c.q. “ideetjes” te krijgen (citaten uit het stuk van Ad Moerman). Omgekeerd heeft GroenLinks meegewerkt aan of is mede-indiener geweest van voorstellen van andere partijen. Dat de korting op de Plantage en het museum toch doorgaan doet zeer. Dat een voorstel om te bezuinigen op ‘rehabilitatie wegen’ het niet zou halen vermoedden we inderdaad al. Het is echter niet tijdens een (achterkamertjes-) onderonsje voorafgaand aan een raadsvergadering, maar tijdens die raadsvergadering zelf dat partijen kleur moeten bekennen. Het zal niet verbazen dat, alles afwegende, de GroenLinks fractie zich genoodzaakt zag niet in te stemmen met de Perspectiefnota .