Claire Vaessen schreef een blog over de grote veranderingen die er aan komen in de zorg en de noodzaak dat de gemeente hier actief de Culemborgse bevolking over gaat informeren. Wethouder Geertzen publiceerde in de Culemborgse Courant een column die uitblonk in vaagtaal. Geen goede start van een dialoog met de inwoners van onze stad, aldus Claire Vaessen. Zie voor de volledige tekst 'Lees meer'.
Begin nu meteen, “liefst eergisteren” met het informeren van Culemborgers en het beantwoorden van hun vragen. Die oproep deed ik tijdens de raads-thema-avond op 13 mei. Die ging over veranderingen in de zorg, de Wmo, jeugdzorg en de bijstand (participatiewet).
Ik merk dat er bij veel mensen een grote behoefte is aan informatie. In het mediageweld over deze onderwerpen, de telkens weer wijzigende voorstellen uit ‘Den Haag’ en het politieke gekonkel voelen zij zich onzeker. Bijvoorbeeld of zij op hun oude dag nog wel verzorgd zullen worden. En hoe dat dan moet, want hun drukke ver-weg-wonende kinderen met eigen gezin, dat kan wel eens incidenteel, maar niet dagelijks of wekelijks. Worden we door de overheid aan ons lot overgelaten? Mensen die zich nu nog goed kunnen redden zien op tegen de ongewisheid van het moment waarop ze, zoals ze zelf zeggen, afhankelijk worden van de gemeente: ze denken meer onkunde en willekeur tegen te komen. De “eigen kracht” waar het telkens over gaat en waar mensen meer gebruik van zouden moeten maken wordt vaak gevoeld als een bezuinigingssmoes. Maar ook met als gevolg een andere en ongewenste afhankelijkheid: bedelend om hulp bij bijvoorbeeld familie.
Mensen die nu al zorg ontvangen zijn bang die kwijt te raken. Anderen, zoals overbelaste mantelzorgers, moeten hard lachen om het beroep op “eigen kracht” dat wordt gedaan. Ouders hebben vragen over naar welke school een kind met een jeugdzorg-indicatie nog mag gaan. Of over het persoonsgebonden budget dat de ontvangers ruimte biedt om een stukje van hun eigen leven in te richten. En mensen worden helemaal gek van de vele instanties waar ze mee te maken hebben. Komt daar, met die bezuinigingen, dan een eind aan?
In de Culemborgse Courant van afgelopen week stond een wethouders-column met de titel ‘Welke gevolgen hebben de bezuinigingen op de zorg’. Dat was, zacht gezegd, geen geslaagde start van een dialoog met de stad over de vragen die leven onder Culemborgers. Wat het wel was: een brij tekst in vaagtaal: “… dankzij de bezuinigingen kansen in de zorg” en “… fors inzetten op preventie en de ondersteuning bundelen en efficiënter aanbieden” (yeah!). “Uitgangspunt is dat ú de regie krijgt” staat er. Maar een paar regels verder: “Door de regiefunctie die de gemeente krijgt…..” (Huh? Wie krijgt nu de regie en waarover?).
De wethouder doet in de laatste alinea van zijn column een poging concreet te worden: natuurlijk weer die “eigen kracht” en verder nog de “levenservaring” van senioren die benut moet worden. Ook gaan scholieren tijdens hun maatschappelijke stage “snuffelen aan het vrijwilligerswerk bij zorginstellingen”. Dat heet dan een ‘visie’.
Met mijn oproep om met de Culemborgers te gaan communiceren over de veranderingen die ons allemaal te wachten staan had ik me toch wat anders voorgesteld. Teleurstellend.