GroenLinks-raadslid Mischa Peters sprak de volgende woorden:
“De afgelopen weken zijn we in het nieuws geconfronteerd met de ontwikkelingen in Afghanistan nu de Taliban daar de macht heeft overgenomen. De verhalen over meisjes en vrouwen die niet meer aan sport mogen doen – vanochtend te horen in het nieuws -, niet meer naar school mogen, niet meer alleen over straat mogen. Die verhalen doen me pijn. De wetenschap dat iedereen uit de LHBTIQ+ gemeenschap voor hun leven moet vrezen en niet mag zijn wie ze ze zijn, niet mogen liefhebben wie ze willen liefhebben en zelfs eigenlijk niet mogen denken aan liefhebben wie ze zouden willen liefhebben. Dat doet me pijn. De wetenschap dat mensen die met een handicap geboren worden in Afghanistan of op een andere manier niet voldoen aan het beeld dat de Taliban heeft van de gezonde mens en daarom niet voor vol worden aangezien en geen rol zullen mogen spelen in de samenleving. Dat doet me pijn. Dat je niet meer anders mag geloven, anders mag denken, anders mag zijn. Dat doet me pijn.
En dan sta ik hier nu en gaan we dadelijk hier in deze raadszaal – in het kloppende hart van onze lokale democratie – een kunstwerk onthullen waarin we als tekst van het fundament van onze grondwet verbeeld wordt. Artikel 1 de tekst die zegt dat wij discriminatie en ongelijkheid niet willen. Dat we inclusief willen samenleven met respect voor elkaars anders zijn. En dan ben ik trots. Trots op de woorden die straks naast de koning en koningin zullen hangen.
Maar dan weet ik ook dat we er ook hier in Nederland nog lang niet zijn. Dat hier nog steeds sprake is van institutionele ongelijkheid. Dat het er nog steeds toe doet waar je wieg heeft gestaan - hoe je lichaam eruit ziet - wat je achternaam is - wat je gelooft – van wie je houdt – hoe je je voelt en of dat past in de hokjes die wij met zijn alle gecreëerd hebben. Dat dat allemaal nog steeds tot ongelijkheid, discriminatie en zelfs tot haat en geweld kan leiden.
En dus vraag ik mijn collega raadsleden om iedere keer dat we hier bij elkaar zijn in vergadering om naar dit kunstwerk te kijken en om stil te staan bij dat allereerste zo belangrijke grondrecht. En om bij verschil niet recht tegenover elkaar te gaan staan maar om het verschil te omarmen en te onderzoeken. Om te zien hoe we als Culemborgse raad dat verschil tot kracht van de inclusie kunnen maken. Want artikel 1 gaat er niet alleen om dat we niet discrimineren want daar is vanzelfsprekend iedereen tegen. Maar artikel 1 nodigt ons uit om echt oprecht inclusief te zijn en elkaar anders zijn volwaardig te respecteren en ruimte te geven zonder oordeel.”
Iedereen telt mee in Culemborg!
Je kunt het kunstwerk ook zelf bekijken tijdens de Kunstroute in het weekend van 2-3 oktober.